Vrolijk zwaaide ik even… Hoi, afmattend dik boek
met kleine lettertjes waar mijn ogen van treuren. Daag, prentenboek op
kleuterniveau vol met foto’s van baby diertjes.
Maar gisteren avond lag op mijn knieën het derde boek
van de tienerreeks: GEEK GIRL.
Ik heb net mijn laatste pagina toe geslagen, en
ik heb vlinders in mijn maag. “Glanzend en flikkerend in mijn binnenste. In
alle kleuren van de regenboog.” Ik geloof in de liefde, en ik weet dat dit boek
merendeels fantasie is van een mega goeie schrijfster. Maar ik heb echt het
gevoel dat ik zou willen schreeuwen dat dit boek me terug doen geloven heeft in de perfecte liefde!
“Ze zeggen dat een roman lezen de beste manier
is om iets magisch te beleven. Vergeet die hoge hoed en dat konijn: sla een boek
open en er komt een hele wereld op je af. En het maakt niet uit of het een
wereld vol draken is of tovenaars of weeskinderen uit de negentiende eeuw, je
bent meteen ergens anders en iemand anders.
Je wordt meegevoerd.
Met leerboeken is dat toch anders.” (…)
Holly Smale gooit in deze boekenreeks veel
verbazingwekkende feiten naar ons hoofd. Wist je dat New York 11.871 stoplichten heeft? En 31.170 draaihekjes? Soms lees je erover en vergeet je ze.
Andere doen je mond openvallen en slaag je op in een koffertje in je hoofd.
Maar buiten feitjes schrijft ze ook ware levenslessen die ze fantastisch in de
perfecte woorden kan laten uitvloeien.
“Omdat ik zestien ben en… ik wil zo graag
volwassen zijn.” Piept onze hoofdpersonage Harriet Manners stil naar haar
vader. Ik denk dat daarom deze tienerboeken me zo aanspreken, omdat ik op die
leeftijd ook volwassen wou zijn. We denken dat we op die enkele tienerjaren
volwassen worden, maar dat zijn tieners nog zeker niet. Laat ze maar leren met
vallen en opstaan, ze komen er wel. Na dat ze een aantal lesjes geleerd hebben
beseffen ze dat het leven met echte moeilijke problemen en keuzes maken pas nu
echt begint… Ik denk dat elke volwassene ook plezier zou hebben met deze
jeugdboeken. Niet alleen omdat er hopen humor in zit. Maar ook omdat Holly
Smalle er stiekem heel wat waarden en normen in verscholen heeft. En wij als
‘niet meer groen achter onze oren’ -volwassenen herkennen deze levenslessen
meteen.
Een van die lessen is dat je mag zijn wie je
bent. “Je bent allang iemand…” Je hoeft geen rol te spelen van een model of
iemand anders. Want je bent al iemand, je mag jezelf zijn. Je eigen persoon met
al jouw onregelmatigheden of zwaktes. Want jij bent sterk en uniek!
En nog maar eens leert onze Harriet Manners wie
haar trouwe vrienden zijn. Inclusief hond en stalker… Ze leert ook te zien dat
haar ouders klaar staan voor haar, ook al zijn ze haar verjaardag vergeten. Haar
ouders, vrienden en "haar Nick": ze zijn er met heel hun hart en hun warme
onvoorwaardelijke liefde.
Een trouwe lezer,
MaMa TeiGetje Silvy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Deel je gedachten over deze blog , jouw mening is altijd welkom!