’s Morgens als ik de
kinderen naar school doe is dat altijd samen te voet, het is maar een tien
minuutjes stappen maar het is echt een mama momentje voor onze kindjes. Ze
babbelen dan honderduit over alles wat hun bezighoudt en over alles wat leeft
in hun rijke fantasie…
Als ik terug alleen naar
huis stap ben ik meestal diep in gedachten verzonken en merk ik amper op wat er
rondom mij gebeurt. Maar vandaag is anders, want ik had een “in de kijker”
momentje!
Ik zag een mama en een
papa met hun kleutertje op een loopfietsje richting school stappen. De kleuter
had echt plezier op zijn loopfiets, hij zag er heel fier uit. Het leek wel de
eerste keer, want hij had wat moeite om recht vooruit te geraken. Waar de mama
haar enorm aan ergerde, dat merkte ik op aan haar zure gezicht. “Ga eens wat
sneller!” Riep ze gefrustreerd uit. Ook papa was zijn geduld aan het verliezen.
Zo was de kleuter zijn goede humeur meteen over en liepen de tranen over zijn
wangen. Wat een leerzaam en mooi moment moest worden viel in stukken uit elkaar…
Want papa riep er nog eens bij: “Anders moet je morgen vroeger opstaan!” Ik kon
een glimlach niet onderdrukken want mijn allereerste gedachte in mijn hoofd
was: “Nee papa, JIJ zal morgen vroeger moeten opstaan!”
Laten we nu eens ’s
morgens onze wekker een kwartiertje vroeger zetten? Zodat we rustig de tijd
hebben om onze kinderen iets bij te leren en geduldig met hun om te gaan… Mijn
wekker staat alvast klaar, de jouwe ook?
MaMa TeiGetje Silvy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Deel je gedachten over deze blog , jouw mening is altijd welkom!