Barbiepoppen en roos in huis.

Toen jaren geleden de gynaecoloog me vertelde dat ik zwanger was van een meisje, kon ik mijn oren niet geloven. “Bent u het wel zeker?” Vroeg ik nog eens. Maar toen hij er een fles champagne om wou wedden, moest ik hem toch op zijn waarheid nemen. 

Eerder die bewuste dag had ik nog een gesprek met mijn vriend. Na twee stoere jongens, zou een meisje een echte koningswens zijn. Maar we dachten: het zal wel weer een jongen worden. De jongens kleertjes lagen al te wachten in de kartonnen dozen, en van roze dekentjes was er nog helemaal geen sprake.

Elke keer ik als kind een grote speelgoedwinkel binnen liep was ik vol verbazing. Een muur met alleen maar videospelletjes, de overkant een hele verzameling duplo en lego blokken, een hele resem gezelschapsspelletjes, … Vol bewondering liet ik dan mijn ogen rondkijken, zoveel keuze in één winkel. Ik ben dan wel een meisje, maar de hoek waar al de poppen bij elkaar stonden te pronken liep ik als kind zo voorbij! Het interesseerde me geen haar dat gedoe met die poppenkleertjes. Veel vaker stond ik te kijken naar knutseldozen of strips.

Dus tijdens mijn zwangerschap riep ik vaak uit: “Bij ons komen er geen Barbiepoppen in huis!”

Naar huis met het blije nieuws dat er een meisje op komst was… Heel mijn omgeving reageerde enthousiast. Voor de eerste keer mochten we rokjes kopen en vulden schattige roze spulletjes de kleerkast… De parkbekleding sloeg ook roos uit, en zelfs haar fopspeen waar ze verslaafd aan raakte was roos.

Nietsvermoedend begon mijn roos avontuur… Onze dochter Roselinde koos uit al haar knuffels Knorretje van Winney the Pooh uit. En enkele jaren later vertrok ze ook met een roze prinsessen boekentas naar school.

Een klein dankwoordje voor de Frozen – film. Die blauw tot het nieuwe roos uitroept. Blauw behoort nu tot haar top drie lievelingskleuren. En zo hoef ik niet meer bang te zijn als er toevallig een blauwe koekendoos in haar boekentas beland...

Je voed ze op zoal jij wil, het verschil tussen een jongen en een meisje opvoeden maak je zelf. Maar ik geef toe dat ik ze met plezier een rokje aandoe. Ze zijn vrij in hun doen en laten. Onze zonen zingen ook luidkeels mee met K3. En Piet Piraat wordt door iedereen graag gezien. Met auto’s spelen ze allemaal en zelfs onze kleine Rodney speelt met … Ja: Barbiepoppen!

Barbiepoppen, pony’s met alle vrolijke kleuren van de regenboog, Frozen figuurtjes, … Ze vullen allemaal de speelgoedkast. Hopen roze kledij in de was. Dit had ik nooit voorspeld.

Gisteren ben ik een uur bezig geweest met ons dochtertje, nu 5 jaar. Ze kroop in de douche met veel schuim, daarna een lekkere warme pyjama en wollen sokken aan, en we nestelden ons voor de verwarming… Ik heb uitgebreid de tijd genomen om haar haren te borstelen en uit te kammen. Ik verdeelde haar haren in kleine reepjes en zo maakte ik negen kleine vlechtjes. Waar ze mee mocht gaan slapen. En waar ze vandaag heel fier mee naar school vertrok. Dat de juf riep: “Oh Roselinde, wat is jouw haar mooi!” Maakte mijn dag goed. Waardering voor mijn lange werk gisteren, voelt goed. Morgen vroeg maken we haar staartjes los en hebben we mooie golfjes om te pronken bij haar vriendinnetjes.

Mama en dochter tijd vind ik zo leuk, haar fiere glimlach en haar woorden: “Mama jij bent lief!”, dat zijn de redenen dat ik blij ben dat ik een dochter heb!

Toen de gynaecoloog me bijna 6 jaar geleden vertelde dat ik zwanger was van een meisje, had ik nooit gedacht dat ik hier vandaag zo zou bezig zijn met echte meisjes dingen zoals haartjes vlechten en Barbiepoppen opruimen. Dan had ik geroepen: “Bij ons komen er geen Barbiepoppen in huis!” :-)

MaMa TeiGetje Silvy