zondag 15 januari 2017

Eerste indruk bij een kennismaking...



De laatste dagen kom ik door mijn job veel in contact met mensen die met me kennismaken voor de eerste keer. En daar komt een eerste indruk om het hoekje meekijken... 

"Ik vind het altijd aangenamer als mensen even de tijd nemen om
persoonlijke vragen te stellen, zo laten ze zien 
dat ze interesse hebben in wie ik ben."


Ze mogen me vragen zoveel ze willen. Zo is een van de eerste vragen in het rijtje hoe oud ik ben... Het nieuws dat daarop volgt brengt ook zoveel vooroordelen met zich mee...
Als ik ze dan zeg dat ik 29 jaar ben, reageren ze vol ongeloof. Ze denken vaak dat ik jonger ben, dat neem ik natuurlijk op als een compliment. "Je ziet er heel wat jonger uit!" Laat de rimpels nog maar even op tram drie zitten, denk ik dan geinig.

Meestal laat ik enthousiast het nieuws erop volgen dat mijn man en ik vier kinderen hebben. Dan begin ik al van op voorhand te giechelen, want meestal vallen die mensen van hun stoel of valt ten minste hun mond wagenwijd open... "VIER!" roepen ze dan uit. Dan volgt natuurlijk mijn hele uitleg, die ik al wel honderden keren afgerateld heb. Maar toch heb ik er telkens weer plezier in om onze gezinssituatie uit te leggen. Telkens doe ik dat met veel trots en liefde in mijn stem.


De volgende indruk die ze hebben: "Dan moet jij wel een druk huishouden hebben!" Vooroordelen, die haat ik zo. Ik vind toch de tijd om te komen werken? En in mezelf denk ik dan heb ik nog tijd om te bloggen ook! Fietsen, lezen, shoppen, slapen, én tv kijken! 
Weet je? Tijd hebben, is gewoon tijd maken. Als mijn dochter vraagt: "Mama, wil je mijn nageltjes lakken?" Dan leg ik mijn leesboek opzij en ga ik samen aan de tafel zitten. En als ik de jongens in de zomer zie voetballen, wel dan ga ik gewoon lekker een balletje mee schotten. 

"In een groot gezin leer je gewoon je tijd verdelen, 
leer je wat belangrijk is en geniet je van de kleinste dingen!"



Vaak vragen ze ook wat ik voor deze job gedaan heb. Als ik dan beken dat ik altijd als Zorgkundige in een rusthuis gewerkt heb, is hun waardering groot. 


Als het detail erbij komt dat ik ook nog eens zelfstandig geweest ben in de horeca. Dan gaan de mensen automatisch hun hoofd wat gekanteld laten hangen... Dan zie je ze denken: "Huh?" En zeggen ze: "Dat zie ik helemaal niet in jou!" Ze vinden me een stille meid, en daar zijn de vooroordelen weer. Ik ben iemand die eerst de kat uit de boom kijkt. Ik werk er maar pas! Eerst even mijn omgeving afspeuren en iedereen leren kennen. Maar mijn mening zal je wel horen! Ik ga mij niet laten doen.

De voordelen van de horeca... Ah, dat is een ander verhaal waar ik nog uren kan in verdergaan. Het is een héle andere wereld, die maar weinig mensen begrijpen...

Dagen en maanden gaan voorbij, mensen zien me meer en meer de gang door snellen. Als ze de tijd nemen om me vragen te stellen, met me samen te werken, dan leren ze me beter kennen. 


"En steeds vallen er dan brokstukken af van die eerste indruk.
Spijtig dat mensen zo vooroordelen kunnen hebben."

Vooroordelen = oordelen op iets waar je geen kennis van hebt. 
Hopelijk hebben de mensen ook door dat ik een sociaal persoon ben. Een lieve persoon met een warm hart die klaarstaat om mensen te helpen. 


MaMa Silvy



 Lees hier mijn "Nieuw begin" Gedicht over mijn frisse start in een nieuwe job. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Deel je gedachten over deze blog , jouw mening is altijd welkom!